گل عشق
| بیا تا شب ما چراغان شود | به جانها گل عشق، مهمان شود |
| بیا تا زعطر نفس هاى تو | درودشت آیینه بندان شود |
| ببارد گل از طاق آیینه ها | زمین و زمان نور باران شود |
| ثمر آورد شاخه انتظار | جهان روشن از نور قرآن شود |
| بیا تا دل عاشق ما پر از | نواى دل انگیز باران شود |
| شکوفا شود گل به بزم چمن | بهارى دل باغ و بستان شود |
| بیا تا گل چشمه آفتاب | زشوق جمال تو، خندان شود |
| به پایان رسد قصه داغ ما | غم ما زروى تو، درمان شود |
| سر آید غم بىکسىهاى ما | همه کارها روبه سامان شود |
| بیا تا زعطر محمد(صلى الله علیه وآله وسلم)جهان | گلستان،گلستان،گلستان شود |
| بیا تا ز دیدارت اى مهربان! | شکوفاگل سرخ ایمان شود |
| زمین واکند سفره عشق را | چو دستان سبزت گل افشان شود |
| بیا تا دل خسته «نسترن» | جدا از غم و درد وحرمان شود |
کی ببینم چهره زیبای دوست ؟
کی ببویم لعل شکر خای دوست ؟
کی در آویزم به دام زلف یار ؟
کی نهم یک لحظه سر بر پای دوست ؟
کی بر افشانم به روی دوست ، جان ؟
کی بگیرم زلف مشک آسای دوست ؟
این چنین پیدا ز ما ، پنهان چراست ؟
طلعت خوب جهان آرای دوست ؟
همچو چشم دوست بیمارم ، کجاست ؟
شـِکـّری ، زان لعل جان افزای دوست ؟
خود نگنجد دشمن اندر جای دوست
دشمنم گوید که : ترک دوست گیر
من به رَغم دشمنان جویای دوست
چون عراقی ، واله و شیدا شدی
دشمن ار دیدی رخ زیبای دوست
در دل تنگم ، نمی گنجد جهان