خوب اومدم که داستانه دیگیی رو شروع کنم..............
ولی خود مونیا عجب قرار وبلاگی بود از بس هوا سرد بود که همگیمون یخ زده بودیم جایه خیلی از دوستان اونجا خالی بود ولی خوب اشکال نداره به امید خدا توو قراره بعدی همدیگرو ملاقات میکنیم........
خوب اینم از قسمت اول داستان ما ......................


از کنار هم گذشتیم بدون آن که وسوسه شناخت یکدیگر و تردید از آنچه که اغلب مردم نامش را سرنوشت می گذارند، باعث شود کمی تعلل به خرج دهیم .فکر می کنم پنج ، شش سالی بود که به آن پارک نرفته بودم و حالا فرصتی پیش آمده بود تا علی رغم گرمای نفس بر آغازین روزهای تابستان ، آن هم ساعت هفت و پانزده دقیقه شب ، کمی از سبزی مناظر و لطافت گلها بهره ببرم و از لحظات تنهایی و دوری از دل مشغولی هایی که پیش آمده استفاده کنم .نزدیک استخر، آنجایی که چند قوی زیبا بال و پر در آب می شستند و با بازیگوشی های خود دل ناظران را ازتماشای پاکی ، زیبایی و طراوت طبیعت خدادادی می بردند، او از کنارم گذشت و من به قدر پلک برهم زدنی دیدمش . وضع سروظاهرش به وضوح نشان می داد که از چیزی فرار می کند و بدتر آن که خمار بود. ناخواسته رویم را برگرداندم . نه از روی عادت برای فرار از دیدن رنج و فلاکت یک شهروند همجنس ، بلکه به این خاطر که نمی خواستم او را با نگاه های پرسشگرانه و احیانا دلسوزانه خود دچار بغض و بیزاری از خودش کنم . من گذشتم واو نیز از کنار من . پس از آن دقایقی را زیر درختان سرو و چنار پارک ، به وقت کشی گذراندم . نمی خواستم آن زمان را با اندیشه چیزی جز لذت بردن از طبیعت آنجا بگذرانم . به بازی بچه ها نگاه می کردم . کودکی شیطان نردبان سرسره را گرفته بود و بالا می رفت و در همان لحظه سه نفر جلویی اش غر می زدند که زودتر بجنبد وکودک برای آن که حالشان را بگیرد، قبل از سرخوردن بچه جلویی ، دو دستش را از اطراف سرسره رها کرده و بافشار و شتاب بسیار، دوستش را از جا کنده و با خود به پایین کشاند.بچه جلویی که معلوم بود از بلندی هراس دارد، مدام جیغ می زد و بعد ناگهان یک قدم مانده تا زمین با سر روی ماسه نرم زمین بازی غلت خورد.صدای گریه کودک با فریاد مادرش که آن سوتر مشغول حرف زدن با خانم کنار دستی اش بود، در هم آمیخت .لحظه ای بعد مادر آغوش مهربانش را بر روی کودک آسیب دیده اش باز کرد و بچه بیشتر از آن که از درد سر وپایش بنالد، به خاطر پاسخ به عطش محبت در درونش ، خود را بیش از پیش درآغوش مادر رها کرد.خنکای نسیم پارک با فریادهای ناگهانی چند زن آن سوتر مرا از چرت کوتاه عصر آن روز گرم جدا می کرد. خودرا جمع کردم ........
ادامه دارد...........................................